Als nieuwsgierig kind heb ik veel met antieke houten platencamera's gespeeld en geëxperimenteerd. Glasplaten toen nog en zelf urenlang prutsen en kledderen in de doka.

​

Daarna ergens in mijn leven met een wat meer handelbare Linhoff , de studio-Cambo en een Nikkormat voor onderweg. Met al die bijbehorende accessoires sjouwde ik me wel een ongeluk in die tijd. Als ik die foto’s van toen nú terug zie, waren ze niet bepaald erg bijzonder, maar gewoon toereikend voor een opdracht.

​

Op een gegeven moment, de toch wel veel levenstijd vergende betaalde 'hobby' aan de wilgen gehangen en alle attributen toen, tot mijn spijt nú, verkocht.​

 

Maar wat een verademing nu: het digitale tijdperk.

Ik ben dus een z.g. 'herintreder' en ik probeer onderweg tijdens wandelingen mijn gevoel bij de hier-en-nu beleving vast te leggen via de huidige digitale mogelijkheden in de fotografie. 
Ik heb niet echt een stijl. Je zou die van mij 'stijlonvast' kunnen noemen, maar dat doe ik niet. Mijn omgeving heeft het de geuzennaam 'Scharrelfotografie' gegeven.

​

Eigenlijk maak ik geen foto's die mooi moeten worden voor anderen, maar ik probeer mijn stemmingen te vangen in een beeld. Soms een mooi plaatje, veelal echter gewoon hetgeen het is en ter herkenning voor een impressie van dat moment later. 
 

Ik heb altijd wel een camera bij me. Ik verwissel mijn camera's naargelang mijn zin om specifiek te fotograferen of gebruik slechts mijn smartphone.

​

​

Fred Scholte

​